I will support you !

21 luty 2017r. godz. 10:24

Hello!

Na zegarach prawie wpół do 11, postanowiłam zacząć pisać teraz, bo później może być różnie :)

Ostatnio mnie nie było, wena troszkę zapadła się w głębszy sen ale może już będzie stabilnie, zobaczymy.

Dzisiaj postaram się napisać o tym jakie mam zdanie na temat wspierania w związku i partnerstwie.

Póki co dokończę pić magnez, więc STOP!

Mała pauza, wrócę za kwadrans.

No, w końcu! Magnez jest okropny w smaku, albo tylko ja tak to odczuwam. Trudno, ważne, że już to wymęczyłam, pomlaskałam trochę i się udało :) 

Do napisania tego tematu zachęciła mnie koleżanka w zeszłym tygodniu, ale jak zwykle się ociągałam. W weekendy prawie nigdy nie mam czasu, dlatego nie piszę, zdecydowanie wolę ten czas spędzić z najbliższymi, przy filmie, pokerze czy innych rzeczach, pisanie może poczekać na następny dzień :)

Czym tak właściwie jest wspieranie, jaką rolę odgrywa w życiu?

Pewnie każdy z Was swoimi słowami będzie potrafił odpowiedzieć sobie na to pytanie.

Wspierać, to znaczy dodawać energii do realizacji celów.
Szczerze i bezinteresownie zrobią to tylko Ci, którzy potrafią to samo zrobić dla siebie.

***

W każdym związku "wparcie" musi być na porządku dziennym. Partnera należy dopingować, trzeba w niego wierzyć, bo dzięki temu dodasz mu siły do walki. Musisz podać mu dłoń i prowadzić go, jeśli upadnie to fajnie byłoby gdybyś pomogła mu wstać i zmobilizowała do dalszej walki, nie możesz pozwolić mu aby się poddał. Wzajemne wspieranie jest bardzo ważne w każdej sytuacji, jak ciężko by nie było.

Jednak bywają sytuacje kiedy łatwo wypaść z tej roli. Są to kryzysy, powodem może być cokolwiek  od traumatycznych wydarzeń po zwykłą codzienność.
Jak mamy wspierać osobę dotkniętą depresją? Bez wątpienia jest to bardzo trudne, związek z osobą depresyjną jest obarczony dużym stresem i jest bardziej konfliktowy: częściej zdarzają się w nim nieporozumienia i kłótnie niż w innych związkach.

Co należy zrobić :

• Nie bagatelizować ani nie starać się wyperswadować skarg chorego partnera na brak chęci do czegokolwiek, na złe samopoczucie czy bezsenność. Żadnych tanich rad albo banalnych pocieszeń. Żadnych prób zmierzających do ożywienia, uaktywnienia się osoby depresyjnej, jeśli pierwsze próby spalą na panewce.
• Sygnalizowane poczucie beznadziejności traktować jako symptom depresji. Dawać realistyczną nadzieję na wyjście z tego stanu.
• Żadnych apeli pod adresem woli w rodzaju „weź się w garść”, „chcieć to móc”. W zamian za to dawać odczuć, że bliska osoba nie jest nieudacznikiem i że nie ponosi winy za swój obecny stan.
• Nie apelować do takich cnót jak wiara czy odpowiedzialność.
• Podejmować decyzje za osobę znajdującą się w ciężkiej depresji; dla niej konieczność decydowania wiąże się z trudnością i cierpieniem. Kierować nią spokojnie, pewnie. Jeśli trzeba, załatwić wizytę u lekarza i zaprowadzić ją tam.
• Absolutnie nie dopuścić do podjęcia życiowo ważnej decyzji (jak np. rozwód, posiadanie dziecka czy zmiana zawodu), gdy partner znajduje się w fazie epizodu depresyjnego.
• Tylko w niewielkim zakresie wyręczać w domowych czy zawodowych obowiązkach (poza wypadkami ciężkiej depresji). Nie wprowadzać żadnych zmian w dotychczasowym trybie życia. W przypadku wyraźnej depresji nie wyjeżdżać na wakacje.
• Okazać współczujące rozumienie, jeśli partner ma trudności z uporaniem się z czymś; pomagać i wspierać w wypełnieniu wyznaczonych realistycznie obowiązków. Podkreślać pozytywnie to, co partnerowi udało się wykonać, lecz unikać przesadnie tryumfalnego tonu.
• Zwrócić uwagę na regularny rytm dnia (wstawanie, praca, posiłki, sen). Powinien być on także przestrzegany w dni świąteczne i wolne od pracy.
• Mobilizować partnera, by rano nie pozostawał zbyt długo w łóżku, wieczorem nie szedł spać zbyt wcześnie, a w ciągu dnia nie izolował się od otoczenia.
• Potrafić przyjąć ze zrozumieniem, że w depresji potrzeby seksualne mają bardzo zmienny charakter, a nawet zanikają.
• Mobilizować do samodzielnego dbania o higienę ciała.
• Nie popadać w zwątpienie, jeśli partner reaguje na wszystko negatywnie, wszystko odrzuca. Nie rozluźniać związku ani go nie zrywać, jeśli kuleje porozumienie słowne.
• Unikać wyreżyserowanej wesołości i nad aktywności w obecności osoby depresyjnej.
• Unikać sformułowań, które mogłyby ośmieszyć partnera, budzić w nim poczucie winy lub kompromitować. Nie robić wyrzutów ani wymówek. Pamiętać o tym, że partner jest bardzo wrażliwy i podatny na zranienie i ze zdwojoną siłą odbiera wszystko, co mogłoby sugerować, że ktoś ocenia go krytycznie.
• Uważać na ironię i tzw. niewinne żarty. Poczucie humoru w depresji często znika.
• Nie wdawać się w rozważania o przeszłości. W fazie ciężkiej depresji nie analizować powodów i przyczyn obecnego stanu. Jeśli możliwe, zajmować się tylko wydarzeniami dziejącymi się aktualnie.
• Jeśli osoba depresyjna może płakać (a wiele z nich płakać nie potrafi), namawiać, żeby się wypłakała. Nie podtrzymywać jej przekonania, że powinna umieć się opanować.
• Przy lżejszej depresji zachęcić do stosowania technik oddechowych (terapii oddechowej, pływania, gimnastyki). Można też pomyśleć o specjalnych masażach pleców czy brzucha.
• Twórcze formy aktywności, jak malowanie, muzykowanie, taniec, popierać dopiero wtedy, gdy sam chory będzie chciał takiej formy ekspresji.

 Jak wspierać osobę uzależnioną, która uczęszcza na terapie?
 Wśród podstawowych zadań rodziny wspierającej leczenie uzależnionego należą:

• uzyskanie wiedzy na temat uzależnienia od alkoholu;
• zrewidowanie poglądów, jakie dotychczas funkcjonowały w rodzinie (przejście z pozycji zła moralnego na pozycję choroby);
• poznanie mechanizmów psychologicznych uzależnienia;
• docenianie wysiłku trwania w abstynencji i ewentualnego podejmowania działań przywracających abstynencję w razie nawrotu choroby;
• wykazywanie postawy zrozumienia, cierpliwości, opanowania;
• stawianie realistycznych wymagań, oczekiwań;
• niebranie na siebie odpowiedzialności za leczenie, ani konsekwencji spowodowanych piciem alkoholu przez uzależnianego (nie jesteśmy odpowiedzialni za picie członka rodziny);
• mimo istniejących żywo w pamięci skutków picia, wskazana jest akceptacja osoby uzależnionego, podtrzymywanie go na duchu;
• komunikacja partnerska.    

( zaczerpnięte z psychologii).

W każdym przypadku, czy to przyjaciel, czy mąż, czy kolega, brat, siostra - obojętnie należy okazać zrozumienie niezależnie od sytuacji! 

Wsparcie w trudnych chwilach sprawia, że nawet największe problemy chociaż na ułamek sekundy idą w zapomnienie...